Κινητικές νευροπάθειες και περιφερικές νευροπάθειες |
Σύνδρομο Miller Fisher (MFS)Σχετίζεται με το σύνδρομο Gullain-Barré (θεωρείται παραλλαγή του) και χαρακτηρίζεται από:
Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Charles Miller Fisher το 1956 με την παρουσίαση τριών περιστατικών. Η συχνότητα είναι διπλάσια στους άνδρες και εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα την 5η δεκαετία. Στα δύο τρίτα των περιπτώσεων προηγείται λοίμωξη από αιμόφιλο influenzae ή καμπυλοβακτηρίδιο jejuni. Αυτοαντισώματα αντιδρούν έναντι των λοιμωδών παραγόντων προκαλώντας βλάβες στους νευρώνες. Στους περισσότερους ασθενείς με MFS ανιχνεύονται αντισώματα anti-GQ1b (το GQ1b είναι γαγγλιοσίδιο που είναι συγκεντρωμένο στους οφθαλμοκινητικούς νευρώνες, τα αισθητικά γάγγλια και στους νευρώνες της παρεγκεφαλίδας).
Στο ΕΝΥ συνήθως παρατηρείται σαφής αύξηση του λευκώματος, χωρίς την παρουσία κυττάρων (το φυσιολογικό λεύκωμα δεν αποκλείει την διάγνωση). Η παρουσία anti-GQ1b αντισωμάτων θεμελιώνει τη διάγνωση. Από τη νευροφυσιολογική μελέτη προκύπτει:
Δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες θεραπείες για το MFS. Συνήθως ακολουθείται το θεραπευτικό πρωτόκολλο του GBS (στις περιπτώσεις που η ικανότητα για βάδιση διατηρείται, η θεραπεία όπως του GBS τίθεται υπό αίρεση). |