​Κινητικές νευροπάθειες και περιφερικές νευροπάθειες

​Μυελοπάθειες

• Πλαγία μυατροφική σκλήρυνση
• Οξεία πολιομυελίτιδα
• Μεταπολιομυελιτιδικό σύνδρομο

​Νευροπάθειες                    

• Σύνδρομο Gullain-Barré
• Σύνδρομο Miller Fisher
• Χρόνια φλεγμονώδης απομυελινωτική    πολυριζoνευροπάθεια
• Πολυεστιακή κινητική πολυνευροπάθεια
• Πολυεστιακή απομυελινωτική αισθητική

​​             και κινητική πολυνευροπάθεια

• Ιδιοπαθής αυτόνομη νευροπάθεια
• Διαβητική νευροπάθεια
• Νευροπάθειες σε αγγειΐτιδες
• Ν. Charcot-Marie-Tooth
• Άλλες νευροπάθειες

Σύνδρομο Miller Fisher (MFS)

Σχ​​​​​ετίζεται με το σύνδρομο Gullain-Barré (θεωρείται παραλλαγή του) και χαρακτηρίζεται από:

• αταξία
• αρεφλεξία
• οφθαλμοπληγία

Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Charles Miller Fisher το 1956 με την παρουσίαση τριών περιστατικών. Η συχνότητα είναι διπλάσια στους άνδρες και εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα την 5η δεκαετία.

Στα δύο τρίτα των περιπτώσεων προηγείται λοίμωξη από αιμόφιλο influenzae ή καμπυλοβακτηρίδιο jejuni. Αυτοαντισώματα αντιδρούν έναντι των λοιμωδών παραγόντων προκαλώντας βλάβες στους νευρώνες. Στους περισσότερους ασθενείς με MFS ανιχνεύονται αντισώματα anti-GQ1b (το GQ1b είναι γαγγλιοσίδιο που είναι συγκεντρωμένο στους οφθαλμοκινητικούς νευρώνες, τα αισθητικά γάγγλια και στους νευρώνες της παρεγκεφαλίδας).

• Το συχνότερο αρχικό σύμπτωμα είναι η διπλωπία (39%) και ακολουθεί η αταξία (21%).
• Αρχικά παρουσιάζεται ασύμμετρη οφθαλμοπάρεση και σταδιακά εγκαθίσταται πλήρης οφθαλμοπληγία. Η βλεφαρόπτωση είναι συνήθης σε αντίθεση με την προσβολή της κόρης που είναι σπάνια.
• Συχνή είναι η προσβολή και άλλων κρανιακών νεύρων με ανάλογες κλινικές εκδηλώσεις (πάρεση προσωπικού ν. στο 57%, δυσφαγία στο 40% και δυσαρθρία στο 13% των ασθενών).
• Σταθερό εύρημα στην κλινική εξέταση η αρεφλεξία (στο 82% των ασθενών).
• Στην πορεία της νόσου το ένα τρίτο των ασθενών παρουσιάζει κεντρομελική αδυναμία.
• Μερικοί ασθενείς αναφέρουν παραισθησίες στα περιφερικά τμήματα των άκρων ή αναπτύσσουν σοβαρού βαθμού γενικευμένη αδυναμία, όπως στο GBS.

Στο ΕΝΥ συνήθως παρατηρείται σαφής αύξηση του λευκώματος, χωρίς την παρουσία κυττάρων (το φυσιολογικό λεύκωμα δεν αποκλείει την διάγνωση). Η παρουσία anti-GQ1b αντισωμάτων θεμελιώνει τη διάγνωση.

Από τη νευροφυσιολογική μελέτη προκύπτει:

• Σαφής πτώση του εύρους των αισθητικών δυναμικών και μείωση των αισθητικών ταχυτήτων αγωγής.
• Καλή διατήρηση του εύρους των CMAPs στα άνω και κάτω άκρα.
• Μείωση του εύρους του CMAP του προσωπικού ν. στο 50% των περιπτώσεων.
• Παθολογικό Blink reflex στα περιστατικά με προσβολή του προσωπικού ν. 

Δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες θεραπείες για το MFS. Συνήθως ακολουθείται το θεραπευτικό πρωτόκολλο του GBS (στις περιπτώσεις που η ικανότητα για βάδιση διατηρείται, η θεραπεία  όπως του GBS τίθεται υπό αίρεση).